โตขึ้นผมอยากเป็นวิศวกร

You are here:

แม่แยกทางกับพ่อตั้งแต่ผมกับน้องยังเด็ก หลังจากนั้นพวกเราก็อาศัยอยู่กับพ่อ
และปู่กับย่า จนพ่อเสียชีวิต และจากพวกเราไปอีกคนเมื่อหลายปีก่อน ทำให้ตอนนี้
เหลือเพียงปู่กับย่าที่คอยเลี้ยงดูส่งเสียพวกเรา โดยย่ามีอาชีพรับจ้างตัดอ้อย
ส่วนปู่ ก็จะปลูกผัก จับปลาเพื่อน้ำมาปรุงอาหารในครอบครัว ย่ามีปัญหาข้อเข่าเสื่อม
ทำให้พักหลังๆ ทำงานหนักไม่ค่อยได้ ผมกับน้องจึงช่วยทำงานบ้าน หลายๆ อย่าง
เท่าที่จะทำได้เพื่อแบ่งเบาภาระของปู่กับย่าให้ได้มากที่สุด

น้องน้ำ (ที่ 2 จากขวา) และน้องชาย (ขวาสุด) พร้อมคุณครูขณะเตรียมตัวแข่งขัน Crosswords เมื่อปลายปี 2562 ที่ผ่านมา

หลังจากพ่อเสียชีวิต แม่ติดต่อส่งเงินกลับมาให้บ้าง แต่หลังจานั้นไม่นานก็ขาดการติดต่อ และไม่ได้ข่าวจากแม่อีกเลย ความยากลำบากทำให้ผมกับน้องพยายามตั้งใจเรียนหนังสือให้ดีที่สุดเพื่อจะได้มีโอกาสได้งานดีๆ ทำในอนาคตจะได้มีเงินมาเลี้ยงดูปู่กับย่าให้ไม่ต้องลำบากอย่างที่เป็นอยู่

พวกเราอาศัยอยู่ในบ้านไม้เก่าหลังเล็กๆ เวลาฝนตกน้ำก็จะรั่วซึมมาตามรอยรั่วบนหลังคา ทำให้มีความยากลำบากในการอยู่อาศัยในช่วงฤดูฝน น้องน้ำ หรือ เด็กชายพลศิษฐ์ อายุ 14 ปี เด็กนักเรียนชั้น ม.2 จากจังหวัดขอนแก่น บอกเล่าให้เราฟังถึงชะตาชีวิตของเขาและน้องชาย (น้องซี) วัยห่างกันเพียง 1 ปี ที่เรียนอยู่ในโรงเรียนเดียวกัน

สภาพบ้านไม้เก่าที่น้องน้ำ น้องชาย อาศัยอยู่กับปู่และย่า
น้องน้ำ และน้องชาย มักเป็นตัวแทนไปแข่งขันทางวิชาการอยู่เสมอ

น้องน้ำชอบเรียนวิชาคณิตศาสตร์ และภาษาอังกฤษ และมักได้รับคัดเลือกให้เป็นตัวแทนนักเรียนไปแข่งขันทางวิชาการต่างๆ โดยล่าสุดน้องน้ำ และน้องชายได้เป็นตัวแทนในระดับเขตพื้นที่การศึกษาขอนแก่นเขต 5 เข้าร่วมแข่งขันกิจกรรม Crosswords ชั้น ม.1- ม.3 ระดับภาคตะวันออกเฉียงเหนือ จ.ศรีสะเกษ เมื่อช่วงปลายปี 2562 ที่ผ่านมา

น้องน้ำมีความฝันที่อยากจะเป็นวิศวกร จะได้มีงานดีๆ ทำ มีเงินเดือนมาดูแลน้องกับปู่ย่า เขาจึงพยายามตั้งใจเรียนเพื่อจะสอบเรียนต่อชั้น ม.ปลาย สายวิทย์-คณิต เพื่อสานต่อความฝันของตนเองต่อไป และนั่นคือสาเหตุที่เขาได้ตัดสินใจสมัครขอรับทุนการศึกษาจากมูลนิธิ EDF เพื่อเรียนต่อในปีการศึกษา 2563 นี้

เนื้อหาที่เกียวข้อง